Mirra, socrus Veneris, formosi mater Adonis,
et quamcumque suus fecerat arbor amor;
palma triumphatrix et pinus longa capillos:
forsitan hanc hominem credo fuisse prius.
Cedrus odora, nitens et pandis apta carinis,
alnus et irsutis noxia cornus apris;
tincta suos fetus de sanguine morus amantum,
multicolor prunus queque politur acer.
Inde racemifere texebant pulpita vites;
rivus erat, prope quem stabat amara salix.
Dant quoque repentes edere velamina saxis,
nequa parte loci posset abesse viror.
Vos quoque glandifere fueratis quercus et ylex,
fertilis et pomis, fulva voleme, tuis.
Escule, sera parens, et male cidonia pallens,
et fueras vite, persice, pianta brevis.
Te quoque mobilium foliorum, popule, vidi,
teque gravem longis vitibus, ulme tenax.
Forsitan et plures; aliquas et abesse notavi:
credo quod illarum non sit amica Venus.
Non erat ex illis folii pallentis oliva;
et dolui, dicens: "Vatica laurus abest".
Sum memor: inter eas aberat funesta cupressus,
nec stigiam taxum noverat ille locus.
Si rear herbarum, si nomina tangere florum,
posse putem conchas enumerare maris.
Tempora mixta simul violas duxere rosasque,
candida cum rubris lilia mixta crocis.
Anni temporibus deerat de quatuor unum,
nam tria conspexi: sola vacabat yemps.
Quelibet arbor ibi flores fructusque legendos,
semina cum teneris floribus herba dabat;
et phylomena dabat residens modulamina ramis,
psittacus arguto concinit ore loquens.
Letus erat ramis cantare calandrius illis
atque niger merulus, punica rostra ferens.