et sacro sanet medicamine plagam meam, miserationis
suae expandat radium ut respirem cum reputaverim me
consumptum, et quo magis status est ambiguus, eo alterius
patris fiat provisione securus. A patre factum (sic)
vocatus est filius et in ipsa vocatione consumpsit tam
propria quam stabilia et mobilia fratris sui. Pius sermo
de patris pectore procedat et in me hora vespertina clarescat.
Alii senescunt tempore, ego autem senui non
diuturnitate temporis, sed dolore. Tollat mortis amaritudinem
clemens pater et umbram producat in lucem.
Non est incurabilis dolor meus ut eum sanare non valeat
pia manus. Lactabitur si ille subsidia misertus porrigat
cui plaga pestilens nunc occurrit. Recedet umbra cum
subito prorumpet aurora. Respirabit servulus cui miserebitur
ejus dominus, nec privetur sanctae pietatis subsidio
adhuc positus in obscuro, nec relinquatur in tenebris
subditus custodiens vias ejus. Quousque conferat
pulsanti gratiam, ab ejus sacris pedibus non divertam.
Roboretur brachio fortitudinis qui factus est viribus imbeciliis;
qui pudore grandi deprimitur, non absque paterno
munere moriatur. Quis est qui cogit amnes ne
defluant et fontes uberes ne decurrant? quis est qui tegit
solem ne splendeat et patrem ne filio rorem suae benedictionis
impendat? Ergo cesset obstaculum ut caritas
perficiat opus suum.
|
|