sicut credo, ecclesie domini provisio differatur, in isto ieiunio vos videre si
potero, ut negotiis communibus minus bene vagantibus simul utilius disponamus.
Ex quo volo et rogo, dum mihi conveniens extimo et expediens
deprehendo, ut aliquid de anno instanti de redditibus magis ad extalium
non tradatur, quam erunt victualia communibus usibus oportuna. Rogo
etiam ut circa curam equi mei, curam propensius impendatis. Ita quod si
eum me ad adventum meum habere fortassis oporteat et duxero requirendum,
ipsum habere valeam sicut vobis duxero tractu temporis nuntiandum.
Domino reverendo et benefactori suo Iordano cardinali, clericorum
suorum minimus Nicolaus de Rocca cum subiectionis voto se ipsum.
Innumeris circunventus angustiis ex obitu quondam avunculi mei,
quem – dum considero Iob sedentem in sterquilinio, Iohannem exurientem
in heremo, succumbentem Herodis gladio et Christum in cruce pendentem,
nichil est mihi tam asperum, tam amarum quod mihi protinus
non dulcescat – mihi mors insidiosa subripuit. Nichil in mente fere, dum
|
|