Ful. Hic liquit Galathea suum pulcherrima corpus;
       Libera lamque polos et regia testa tonantis
       Ipsa quidem superumque choros mensasque frequentat.
       Mors roseos artus, mors candida colla genasque
       Sidereosque oculos tetigit, vultusque serenos
       Obscura demersit humo. Mortalia quisquam
       Diligat, aut speret stabiles hic figere plantas ?
       Quid genus, aut probitas ? Quid opes? Quid forma ? Quid etas ?
       Quidve decens cultus ? Quid gloria nominis ingens ?
       Omnia contigerant; manus abstulit omnia mortis.
       Nuda, domum repetens, e carcere fugit amato.
Ni. Nuda quidem minime, quam gloria vestit, amictus
       Clarior assidue, longisque recentior annis.
       Hanc quecunque sibi vultuque animoque per evum
       Aut cantu aut sermone placens cupiensque placere,
       Deferet ante oculos; hanc nos, dum spiritus iste
       Artubus herebit miseris et vivere coget;
       Hanc, vel apud Manes nebulosaque flumina Lethes,
       Exemplarque pudicitie formamque decoris
       Corde sub hoc semper memori pietate feremus.
       Tum nostro, Galathea, tuum de pestore nomen
       Exibit, fugient propriis dum sedibus astra,
       Mellis apes studium linquent, nidosque columbe,
       Coniugium turtur, predam lupus, arbuta capre,
       Custodita dolos mulier, mendacia servus.