Et mecum mansisse voles, cupiesque reverti.
Am. Nil penitus non esse potest; fortuna gubernat
       Res hominum, valet illa piis obsistere ceptis,
       Illa favere malis. At, si presagia quicquam
       Nostra ferunt certi, levis est ad prima recursus
       Principia. Huc genitor profugus me ruris aviti
       Finibus infantem rapuit, ripaque palustri
       Exposuit miserum, atque abiit. Per quattuor inde
       Servio lustra tibi, nulla est iniuria iustus
       Libertatis amor; patrii quoque cura sepulcri est
       Tempestiva seni. Iam tandem absiste precari,
       Atque iterum, pater alme, vale, dextramque relaxa.
Ga. Ah ! miser. Et merita quis te cum laude canentem
       Audiet, aut levi describet carmina lauro ?
Ami.Expectando quidem fessus, raucusque canendo,
       Attuleram vereor vocis fastidia nostre.
       Fors aliis placiturus eo; non una per omnes
       Est hominis fortuna dies: Nunc mane quietum
       Turbida lux sequitur; nunc matutina serenus
       Nubila vesper agit. Sic tempestatibus atris
       Tutus adest portus; sic litora puppe tenentes
       Tempestas inopina ferit. Spes, terror ubique
       Iuxta habitant; fortuna vaga est, et protinus, inter
       Quamvis pressa manus, ceu lubricus effluit anguis.
       Nil habet ista magis tua nunc opulentia certi
       Quam mea paupertas; ubi pluris signa favoris
       Et minus est fidei. Sed iam me Gillias, audi,
       Sollicitat, damnatque moras, et Phebus hiberum
       Vergit ad occeanum, montem nix occupat altum.
       Balatu moveor pecoris; nec candida dulci
       Mugitu, ingeminans, cessat revocare iuvenca.