CATHOLICO SEMPERQUE IN CHRISTO INCLYTO TRIUMFATORI DOMNO CAROLO DIVINA
CORONANTE CLEMENTIA REGI PAULINUS MINIMUS OMNIUM SERVORUM SERVUS.
Concordi parilique devotione cum fratribus et cum consacerdotibus nostris roseo
in Christi Iesu cruore aeternas multipliciter supplici concinnamus stilisona voce salutes.
Et sacris paternorum canonum valenter incitantibus documentis, et vestris, ut verum
resonat, mellitis salubrius inrorantibus salivis, in hac, cui Deo auctore licet indignus
indignoque famulatu deservio, sede, concilium habitum alti fuisse sub nomine
regis, tranquillissimis vestrae serenitatis auribus operae pretium duximus humillimis
horum, quamvis incultorum, apicum suppliciter notulis intimare. Non enim iuris fas
est, nec potest quelibet docili digesta calamo rationalis formule sanctio perspicue
rata putari, nisi fuerit iudiciali calculo exploratius examinata, argentique more a sui
rubiginis scoria septimpliciter probati expurgata conbustione. Et tunc plurimorum
iudicio iure fulcita poterit sacris inserta foliis veneranda videri. Alioquin non satis,
ut reor, proprio tantundem scribentis valebit arbitrio probabilis estimari.
Cumque ex condicto in unum cannonicis coactus syllabis sacerdotalis coetus
religiosa convenisset devotione, requisitum protinus concorditer constat, summa quantotius
explorante subtilitatis sagacitate, quemadmodum eiusdem declarat reverendi
concilii solertissimus ordo, de quacumque activi negotii qualitate, de causa siquidem
ortodoxae fidei, de statu quin etiam ac famosa ecclesiastici culminis dignitate, de
rerum quarumcumque dispendiosa iactura, de quibuscumque necessariis susurrantium
questionum petitionibus, de quibus iuste rectęque conqueri potest, quarumque querule
disputationis exhibitio, nodosa licium adligatione contorta, sacerdotali nichilominus
desiderabat enodatim dirimatione resolvi.
Haec nostrae humillimae parvitatis exiguitas iuxta tenuissime minus ut decuit
incapabilem intelligentiae nostrae capacitatem, non ut iuxta consummatam perfectionem
celebre dignumque fuerat, nec ut tanti exigebat censura regiminis, sed in quantum
annuens inmeritis nobis altissima dignata est gratuito munere largiri clementia, prout
rei ratio prestabilius exposcebat, de singulis quibuscumque temptavimus inevitabilium
negotiorum quaerimoniis explicare. Quae cuncta iuxta moris nostri non incognitae
gloriae vestrae voluntatis nostrae consuetudinem, quemadmodum in fronte huius prefati
sumus epistole, in vestrae potestatis emancipata arbitrio, in vestro nichilominus
decrevimus reservare iudicio: quatinus subtili libraminis vestri moderatius lance librata,
si sinistro plus iusto relabente moderaminis perpendiculo nullius esse deprehendantur
momenti, vestrae auctoritatis censura penitus abolita sopiantur. Si vero alicuius fortassis
utilitatis equo pendente libraminis disco rata, si dici liceat, poterunt adprobari,
vestris fulcita fortius adiumentis vivaciter convalescant.
Quod si sola putationis ventivagis palmitum fruticantibus foliis indigent falce,
ita dumtaxat ut resecatis vitiorum truncatim sarmentis, in camino vestrae, ut ita
dixerim, conbustis sapientiae, in eo ut ad favillas folligenum redigantur, ac per hoc
explosa, ad purum semiputata paupertatis nostrae vineta mustiflua, gemmato suspensa
|
|