9. Quando fit reconversio in ablativum per genitivum casum,
q(ue) m(utatio) e(st) f(acienda)? Nulla. Quomodo? Ut: "ego nulla
curam habeo de Iohanne, cuius tu non misereris".
Quando fit reconversio in ablativum per dativum, q(ue)
m(utatio) e(st) f(acienda)? Nulla. Quomodo? Ut: "ego nullam curam
habeo de Iohanne, cui tu non misereris".
Quando fit reconversio in ablativum per accusativum, q(ue)
m(utatio) e(st) f(acienda)? Sequens verbum est vertendum in
ablativum participii. Quomodo? Ut: "ego nullam curam habeo de
Iohanne, quem tu non amas", ego nulla curam habeo de Iohanne
a te non amato.
Quando fit reconversio in ablativum per ablativum casum,
q(ue) m(utatio) e(st) f(acienda)? Nulla. Quomodo? Ut: "ego fruor
Iohanne, de quo tu non curas".
10. Quando verbum regit accusativum, et nulla reconversio fit
in ipsum, q(ue) m(utatio) e(st) f(acienda)? Accusativus est vertendus
in ablativum absolutum, verbum etiam in ablativum absolutum
participii passivi. Quomodo? Ut: "ego dereliqui seculum et
ivi ad monasterium", ego derelicto seculo ivi ad monasterium.
|
|