et fugit velut umbra et nunquam in eodem statu
permanet». Pauci nunc ad LX, paucissimi ad LXX annos
perveniunt.
X
De incommodo senectutis.
(1) Si quis autem ad senectutem processerit, statim cor eius
affligitur, et caput concutitur, languet spiritus et fetet anhelitus,
facies rugatur et statura curvatur, caligant oculi et
vacillant articuli, nares effluunt et crines defluunt, tremit
tactus et deperit actus, dentes putrescunt et aures sordescunt.
Senex facile provocatur et difficile revocatur, cito credit et
tarde discredit, tenax et cupidus, tristis et querulus, velox
ad loquendum, tardus ad audiendum, sed non tardus ad
iram, laudat antiquos et spernit modernos, vituperat presens
et commendat preteritum, suspirat et anxiatur, torpet
et infirmatur. Audi poetam dicentem:
Multa senem circumveniunt incommoda.
Porro nec senes contra iuvenem glorientur, nec insolescant
iuvenes contra senem, quia quod sumus iste fuit, erimus
quandoque quod hic est.
|
|