Guido Faba: Dictamina rhetorica

103


prosperitatis, gratie, et honoris, quod nullum possem fecisse
lucrum, quod tam carum et pretiosum putarem, cuius comparatione
cuncta vilescunt, sicut res que diebus singulis augmentatur.
Ut autem notitia que precessit virescat et suis frondibus
umbram cultoribus prebeat gratitudinis et quietis, littere
vestre tamdiu necessitudine mutua vos commendent, quousque
in dilectionem sinceram notitia se convertat et familiaritas
transeat in amorem.
XLVII.
Responsiva ad eandem.
Tanta est vestra bonitas commendata, discretio magna et
prudentia circumspecta, quod nedum persona mea, que mediocris
est et scientia quasi nulla, verum etiam regalis dignitas de
vestra notitia congauderet. Ad hanc igitur obtinendam cupio laborare,
sic acquisitam conservans, quod nomen notitie simpliciter
evanescat, et inter nos amicitia grata consurgat, que pura dilectio
censeatur.
XLVIII.
De nobili ad nobilem super fama alicuius domine.
Rogamus probitatem vestram, de qua multum confidimus et
in nostris negotiis vere utilem sensimus et in omnibus gratiosam,
quatenus de meritis bonitatis domine B. et de fama quam
in vestra quesivit vicinia, nos certiorare vestris litteris debeatis;
quia, si Deo placuerit et vestra prudentia suadebit,
ipsam accipiemus in dominam et uxorem.

Torna all'inizio