Mira fames Ligures et belli copia pressit,
Primaque Lombardis super illos gloria cessit;
A longis barbis nomina fama trahit.
25. De Tiberio Constantino imperatore Grecorum.
Anno ab incarnatione Domini 576. Tiberius Constantinus, natione Trax, ab Euticio patriarcha coronatur. Qui
ab Augusto 54. imperavit. Iste dum in palatio suo deanbularet et crucem in pavimento sculptam videret, dixit: Elevetur
signum crucis hoc a pavimento. Crucem enim Domini debemus adorare, non pedibus conculcare. Qua sublata,
iterum aliam crucem ibidem sculptam invenit. Qua rursus inde sublata, tertiam iterum crucem ibi sculptam aspexit.
Quapropter ibidem profundam foveam fieri iussit, ubi fodiendo multum aurum invenit. Similiter postea
mortuo Narse patricio, in puteo quodam aurum plurimum est inventum. Que omnia imperator more suo pauperibus
erogavit. Item imperator, Italia tunc a Lombardis vastata, sub papa Benedicto, multas naves ab Egypto frumento
honustas Romanis fame laborantibus misit. Persas per ducem Mauritium gloriose devicit, quem postea sibi generum
et cesarem fecit. Item Hilperico regi Francorum mirifica dona transmisit. His diebus Gregorius Romane ecclesie
archidiaconus a papa Pelagio Constantinopolim missus, Moralia Iob Leandro descripsit; atque Euticium, ipsius urbis
episcopum, de fide resurrectionis errantem, coram imperatore correxit. Tiberius autem, substituto sibi in inperio genero
suo Mauricio, anno imperii sui 6. in pace quievit. Cetera de Tiberio versus habent.
De eodem Tiberio imperatore et de papa sui temporis versifice.
Tiberius cum Pelagio nunc presule sedit.
Gothica gens tandem proprio se vulnere cedit;
Sic sibi tunc finem turba maligna dedit.
Cesar sex annis, undenis papa quiescet;
Undenos menses pape subiunge diesque,
Insuper ad requiem iungere quero diem.
26. De Mauricio imperatore et de papa sui temporis.
Anno ab incarnatione Domini 583. Mauritius, ex Capadocia oriundus, primus de genere Grecorum, ab Augusto
55., imperat. Huius diebus beatus Gregorius imperatoris consensu suscepit pontificatum Romanum. Tunc sanctus Colunbanus
Scotus, Luxuviensis abbas, persecutione compulsus, in civitatem Italie Bobium venit, ibique obiit. Tunc Romericus
in monte suo Romerico nobile cenobium sanctimonialium fecit. Tunc etiam in Suevia sub diocesi Constantiensi
ecclesia sancti Galli valde honorabilis constructa est, eo vivente, cum esset abbas, ut dicitur, 400 monachorum.
Qui omnes sancti esse creduntur, uno solo excepto Ebruino. Qui, dimisso tunc ordine monastico, factus est
maior domus in regno Francorum per Brunihildam reginam, set nequissimam feminam; cuius instinctu ille
Ebruinus ecclesiam Dei est persecutus et quosdam martires fecit. Brunihilda tamen pro his peccatis dignam
penam portavit. Ipsa namque a rege Glothario ad caudas equorum indomitorum ligata et tracta, finem miserabilem,
set dignum accepit. Mauritius imperator, dum beatum papam Gregorium persequi non cessaret, anno 24. imperii
sui videt in visione monachum ante se stantem cum gladio vibrato, dicentem sibi: Ecce, tu morieris. Quo viso
perterritus, culpamque suam cognoscens, pape Gregorio et episcopis atque abbatibus religiosis humiliter scripsit, ut
aput Deum suis precibus impetrarent, quod Deus eum pro suis culpis non in futura, set in presenti vita puniret. Ipse
quoque id ipsum apud Deum multis lacrimis exorabat. Cum ergo Deus ad ecclesie petitionem imperatorem vellet audire,
videt imperator in somnis se coram Crucifixo aput eneam portam palatii stare vocemque terribilem audire: Date
Mauritium, date Mauritium. Et iterum: Ubi vis, o tu Mauriti, reddam tibi mala que fecisti, hic, an in futuro? Cumque
ille respondisset, dicens: Non in futuro, iussit eum cum uxore et liberis et cum omni sua cognatione ad Focam
duci et tradi. Mane facto, Filippo genero suo ad se vocato, somnioque narrato, ait: Numquit Focam illum cognoscis?
Ille respondens: Iuvenis est, inquit, et temerarius. Nuntii interea, quos ad viros Dei Mauricius miserat, tunc reversi,
similia responsa ab eis in somnis visa renuntiabant. Itaque exercitus a Mauritio missus, dum eius avaritia fame
laborarent, in seditionem versi, Focam sibi creant imperatorem. Quod audiens Mauritius, prefate visionis presagium
esse percepit. Focas insecutus Mauritium, iuxta Calcedonam eum culpam suam recognoscentem cum uxore et filiis
secundum visionem predictam decollavit. Cetera de Mauricio versus habent.
Item de eodem Mauricio et de papa sui temporis.
Tempore Mauritii Rome diademate functi
Catholice sunt ecclesie baptismate iuncti
Gothorum populi, munere dante Dei.
P. 194 v. 1 post pressit in marg. add. B:] Nota quando Lombardi primo intrant Ytaliam.
|
|