hoc monasterio res suas de comitatu Reatino territorio Fallagrinensi,
in Geniperito petium .I., et unam silvam in colle Morco
modia quatuor et quartaria tria, et in Casarinis vel ad Roccam
modia .II. Ubertus filius Fusconis et Gervisa coniux eius
dederunt res suas de ducato Spoletano et comitatu Reatino atque
Esculano: a pede castellare collis de Spata, vadit per rivum usque
in + ad Palerectam, exinde per maclas ad Petram Moliginem,
et ascendit in furcam de Pesa et usque in Petram Communalem,
et vadit in finem Aventedani, et descendit in furcam Sancti Marcelli,
et vadit per viam publicam usque in Copulam et inde in
Pratum Cardosum, et vadit per finem terrę de Camponiscis, et
in vadum Sigezonis, et per rivum qui est iuxta res filii Gislerii
usque in Fontanam ad Peritulum, et descendit per serram Longoni
et in Negiam Aleianam, et per ipsam aquam usque in
pedem collis de Spata qui est primum latus; inter hos fines tertiam
partem de castello Raditu cum suis pertinentiis, et de castello
Aqua Sancta tertiam partem, et de podio Fallo medietatem.
Petrus pręsbyter de Cono dedit in hoc monasterium
casam intro castellum Sancti Gemini iuxta plateam, et aliam
'casam ibidem, et terram in fundo Canneta modiorum .VII., et ad
Ficulneam Albam modium .I., et ad Petram Latam modium .I., et
portionem suam de Sancto Angelo in Collibus.
PX R[ogerius] T[axionis] Dei gratia comes, B. Farfensi abbati omnique
congregationi suę, quicquid indissolubile dilectionis et timoris vinculum. Epistolam
quidem vestram serena fronte et tranquillo recepi animo. ecce
quisquid postulavistis, auxiliante Altitonante, quantum nostrę possibilitati pertinet,
revera semota omni occasione habebitis. concedo et firmiter promitto
pro redemptione animę patris et matris meę nec non et animę corporis mei
heredumque meorum, et pro fidelitate Conditoris mei et Genitricis eius, et
dilectione almi abbatis et seniorum fratrum illius monasterii, ut quomodo habere
solet in sua potestate tempore patris mei, ita habeat licitu meo monasterium
Sancti Stephani, homines et castella et cellas et quisquid sibi pertinet.
captura quippe hominum eius minime erit, semotas duas res, scilicet causa
traditionis meę vel terrarum mearum, aut causa fugitionis eorum cum facultatibus
Ecclesię. similiter de prępositis. et si quis meorum de suis illuc
|
|