Coniunx est fratris rebus exclusa paternis,
Iamque sumus servis rusticitate pares.
Nobilitas periit miseris, accessit aegestas:
Debuimus, fateor, asperiora pati.
Sed miserere, potens rector, miserere, precamur,
Et tandem finem his pie pone malis.
Captivum patriae redde et civilibus arvis,
Cum modicis rebus culmina redde simul;
Mens nostra ut Christo laudes in secla frequentet,
Reddere qui solus praemia digna potest.
|
|