Ut nobis, fili, pateat divina voluntas".
Orat et assequitur Franciscus, ut et sibi Papa
Propitius faveat et ut ipse quid utile noscat.
Inde parabolice praedoctus caelitus inquit:
"Rex quidam dives specie tractus mulieris
Pauperis et pulchrae, sponsam sibi duxit eamdem,
De qua suscepit pueros; sed mater adultos
Patri pascendos misit. Quos rex speciosos
Et sibi conformes attendens esse, benigne
Complexans dixit: 'Nolite timere, mei vos
Heredes estis, et si multos alienos
Nutrit mensa mea, vos iustius estis alendi,
Quos possessores totius deputo regni'.
"Sic", infert, "non est dubitandum, quin Deus illos
Pascat, quos pauper sibi relligio generavit,
Quam rex praecipue desponsavit sibi Christus,
Pauperibusque suum regnum promisit; id ergo
Ipse ministrabit civi, quod non negat hosti".
In servo Dominum miratur Papa loquentem;
Insuper et visum quem tempore viderat illo,
Instigante Deo, complendum firmat in isto.
Viderat, ut retulit, in somnis Papa minari
Casum basilicam Lateranensem, proprioque
Submisso dorso pauperculus et modicus vir
Sustentabat eam. "Franciscus hic est", ait, "ille
Qui vita pariter et doctrina generalem
Fulciet Ecclesiam". Favet ex tunc Papa, statumque
Ordinis et normam Francisci comprobat, utque
Praedicet iniungit, laicisque sequentibus ipsum
Fratribus, ut doceant, fieri facit ipse coronas.
97.
XVI. Variatio.
170. Paupertasque suis cultoribus ipsa placebat,
Et quibus ante fuit mos pulchras et speciosas
|
|