36.	Que  sit potestas justitiarii 
Sancimus ut latrocinia, fracture domorum, insultus viarum, vis mulieribus  
illata, duella, homicidia, leges parabiles, calumpnie criminum,  
incendia, forisfacte omnes, de quibus quilibet de corpore et rebus suis mercedi  
curie debeat subiacere, a iustitiariis iudicentur, clamoribus supradictorum  
baiulis depositis, cetera vero a baiulis poterunt definiri. 
37.	De intestatis 
Nuper ad nostri culminis pervenit audientiam quod cum aliquis burgensium  
vel aliorum hominum civitatum intestatus decedit, sive filii ex eo  
existant sive non, res eius ad opus curie nostre capiebantur, quod admodum  
maiestati displicuit et grave tulimus. 
Nos itaque, ex solita nostre benignitatis gratia, hanc pravam consuetudinem  
penitus resecare volentes, precipimus, ut, si quis burgensium vel  
aliorum, qui in ipsa civitate devenerit, intestatus decesserit, si ex eo filius  
vel filia exiterit, ipse sui patris heres existat, et tertia pars omnium  
rerum eius pro ipsius anima erogetur. 
Si vero nulli filii ex eo existant, tunc proximiores eius tam ex linea  
ascendentium et descendentium quam ex latere venientium, qui de iure  
ei succedere debent, heredes existant, si de feudo vel de servitio non fuerit, 
tertia tamen parte rerum suarum pro defuncti anima distributa. 
Si autem filius vel filia ex eo nullus exiterit, vel alius tam ex linea 
ascendentium quam et descendentium, vel ex latere venientium, qui de  
iure ei succedere debeat, tunc etiam tertia parte omnium rerum suarum  
ut dictum est integre pro defuncti anima prestita, residuum ad opus  
curie nostre capiatur. 
Si vero cum herede seu sine herede testatus decesserit, ultima eius  
voluntas in integrum observetur. 
38.	De excessu prelatorum et dominorum 
De prelatis autem ecclesiarum sic a regia munificentia statutum est,  
ut in his tantum ab hominibus suis adiutorum exigant, vidilicet, pro  
consecratione sua, cum ad concilium a domino papa vocantur, pro servitio  
exercitus nostri, si quando in exercitu servierint, vel si vocati fuerint  
a rege vel missi, pro corredo nostro si quando in terris eorum nos hospitari  
vel corredum ab eis recipere contigerit. Et in his tantum casibus a  
prelatis omnibus, comitibus, 
  |  
  |