inditio, ridens, cum oculos circumtulisset, Laurentius: «Hic
hospes noster» inquit «cum legerit fuisse moris antiqui apud priscos
illos excellentis viros, ut domos, villas, hortos, porticus,
gymnasia variis signis tabulisque maiorum quoque statuis exornarent
ad gloriam et nobilitandum genus, voluit, cum progenitorum
imagines deessent, hunc locum et se insuper his pusillis et confractis
marmorum reliquiis nobilem reddere, ut rei novitate aliqua
eius ad posteros istis rebus gloria emanaret».
6 «Si hoc appetit» Nicolaus inquit «aliunde eruenda est materia
nobilitatis, non ex signis et marmorum fragmentis, mutis et viro
sapienti non admodum appetendis. Ex animo, hoc est ex sapientia
et virtute, excutienda nobis est que sola erigit homines ad laudem
nobilitas».
7 «Licet» Laurentius inquit «ea plurimum ad largiendam nobilitatem
putem conferre - divina enim quedam res virtus habetur et
omnibus appetenda -, tamen tabulis, signorum varietate atque elegantia,
opibus, rerum copia, magistratibus insuper atque imperiis
parari nobilitatem videmus etiam in eis qui non alio clarent ornamento
virtutum eaque ab egregiis ingeniis et appetita et culta legimus.
Nam constat etiam priscos doctissimos viros in signis et tabulis
comparandis plurimum operis studiique posuisse. Cicero ipse,
Varro, Aristoteles ceterique cum Greci tum Latini insignes omni
doctrinarum genere viri, qui virtutum specie se ad studia contulerunt,
eiusmodi rebus suas quoque bibliothecas et hortos excolebant
ad loca ipsa in quibus constituta erant nobilitanda idque laudis et
industrie esse volebant. Multum enim ad imitandum excitandumque
animum conferre extimaverunt imagines eorum qui glorie et
sapientie studiis floruissent ante oculos positas».
8 «Atqui» Nicolaus inquit «si, qui signa et tabulas domi habent,
nobilitatem ex eo consecuntur, multo magis sculptores pictoresque
|
|