Adalbertus Samaritanus: Praecepta dictaminum

Pag 71


homo compositus, cumque hec celica illa sit terrena et cum
terrena subiecta, divina sit potior, longa terrarum intercapedo
non omnino sequestrat, quos corpore divisos nectit, iungit ac
pene unit pectoris unitas, attestante etenim Lelio: Verus
amicus alter tamquam idem . Ac per hoc, licet corporali presentia
montium, vallium arduarum Alpium, densorum nemorum,
immensarum paludum sinistra sequestratione seiunctus,
indissolubili tamen vobis ardore coniunctus vos dies et noctes
amoris ulnis indesinenter amplector, vobis adhereo, vobis
anhelo, fecunditate vestra gaudeo, infortunio, quod absit, non
secus te ipso mereo. Nulla letitia me insolenter a vobis alienat,
nulla mestitia deserenat. Nulla sic tangit adversitas, nulla sic
extollit prosperitas, ut vos non venerer, vos non verear, vos
non diligam veneranter et excolam.
Ceterum quibusdam occupationibus prepeditus, cum corpore
non valeo, litterarum officio visito; hoc, quippe cum non
suppetit alia, satis est apta facundia, hoc absentiam facit
presentiam, hoc leta plerumque reddit corda merentia. Hac ergo
vos visito, vos imploro, vehementer exoro, sospitatem meam
insinuo, vestram vicariam stili functionem desidero. Sed ne
miretur magistralis pietas, si mihi non adest polita locutio,
cum de fonte Parnasi vestra manu propinante parva est propinata
brevi tempore potio.
Misimus quoque cum his, que credimus vobis grata
munuscula, que benigne, ut solet, suscipiat doctoris clemens
sollertia, cui traderem, si valerem, Assyriorum et Romanorum
quondam regna florentia. Expeto et a vobis quedam vestri
amoris insignia, non tam necessaria quam mutue dilectionis
representaria: accipitrem, hastas fraxineas sequentemque leporem

Torna all'inizio