Iohannes de Plano Carpini (ca. 1190-1252): Historia Mongalorum (ca. 1250)

Pag 277


unius manus, et bituminant tres vel quattuor simul, et ligant illas
corrigiolis sive cordulis; in corrigia superiori ponunt cordulas
in fine, in inferiori ponunt in medio, et sic faciunt usque
ad finem. Unde quando se inclinant, inferiores corrigie superiores
ascendunt, et sic duplicantur super corpus vel etiam triplicantur.
<5>. De coopertura equi faciunt quinque partes, ex una parte
equi unam, et ex alia parte aliam, que protenduntur a cauda
usque ad caput, que ligantur ad sellam, et post sellam in dorso et
etiam in collo; super renes etiam aliam partem ponunt, ubi duarum
partium ligature iunguntur, in qua pecia faciunt unum foramen
per quod caudam exponunt; et ante pectus ponunt etiam
unam; que omnes protenduntur usque ad genua vel usque ad crurum
coniuncturas. Et ante frontem laminam ferream ponunt, que
ex utraque parte colli partibus predictis ligatur.
<6>. Lorica vero etiam quatuor habet partes: una pars protenditur
a femore usque ad collum, sed est facta secundum dispositionem
humani corporis, quia ante pectus est stricta et a brachiis inferius,
in rotundum obvolvitur circa corpus; retro autem ad renes habent
aliam peciam, que protenditur a collo usque ad aliam peciam que
revolvitur circa corpus; super humeros autem iste due pecie, anterior
videlicet et posterior, ad duas laminas ferreas, que sunt in utroque
humero, fibulis conectuntur; et in utroque brachio unam habent
peciam. Que ab humeris protenduntur usque ad manus, que

Torna all'inizio