adiuvare nec liberare, non habens iam ubi manum inicere valeret,
qui se visiones vidisse dudum fingebat quibus annis tribus et
medio adversari, at tunc annos .XLVIII. in abbatia vivere, et pacem
quietemque honoris suis infinitam pre cunctis antecessoribus adempturum
sperabat; tandem per omnia victus et sine alicuius consilio
relictus, ad papam Honorium suos transmisit legatos, petens
licentiam refutandi abbatiam. cui papa assensum prębens, misit
ad nos honestissimos cardinales, qui vice sua copiam darent, et
decentissime perficerent ut oporteret. nos vero qui antea, sicut
prędecessores nostri, papati curiam fugeramus, et ab ea assumi
personam nobis in abbatem nolebamus, multis cumulati cum iam
essemus inopiis, et cernentes non posse aliter de plurimis incommodis
eripi, suscepimus eosdem cardinales, scilicet Conradum et
Ionathan. in quorum [pręsentia prędictus Guido omni conventui
nostro abb.itiam refutavit et virgam reddidit, omnesque nostros
equites et populum abbatię de fidelitate vel sacramcnto sibi edito
absolvit, sicque ad proprium reversus locum resedit…]
[Nos eosdem cardinales rogavimus, ut vice papę pręfatum
domnum Adenolfum nobis concederent. et ipsi placide suis
cum manibus acquieverunt, decentissime, sicut papa iusserat,
nobis tradiderunt, et a nostro conventu discesserunt. quibus
recedentibus, omnes in capitulum perreximus, ipsum domnum
Adenolfum abbatem illuc accersitum, ad laudem doonini nostri
Ihesu Christi eiusque integerrimę Genitricis, in nostram ac totius
populi salutem abbatię, et autenticam huius ecclesię libertatem et
restaurationem, concorditer et iuxta antiquam consuetudinem elegimus.
factoque ibi cunctorum nominum fratrum generali decreto
et indiculo descripto, in ecclesiam simul pergentes, magna
animi lętitia Te Deum laudamus excelse cecinimus, totamque
decentissimam et honestissimam illi reverentiam prostrati
exhibuimus, et ad horam persolvendam sextam accessimus]