Spernis opum cumulos, spectatos spernis amicos ?
Experiere quidem; serum tentasse dolebis ».
« Fidus avaritie nunquam continget amicus,
(Ille refert) at divitie sunt premia belli.
His ne putas tardare minis ? Incendis et urges.
Desine, nec ventos, nec turgida verba timemus.
Est animus, sunt arma michi, dubiisque probatum
Pectus amicorum. Sunt qui tibi terga, iubente
Me, feriant, dextrumque premant latus atque sinistrum;
Ipse genas frontemque manu baculoque retundam.
Non tibi par animus, non est manus apta duello ».
Pan timuit, flectensque oculos, hinc aspicit atque hinc
Intonsis instare ferox pastoribus agmen.
Sustulit horrificam vocem, qua flumina et agri,
Et mare vicinum infremuit, collesque remoti;
Ac procul aeriam clamor pervenit ad Alpem.
Undique conveniunt, et qui per frigida Tempe
Herbivagos aluere greges armentaque belli
Grata deo, et qui lanifice dilecta Minerve,
Et qui frondipetas nemoroso monte capellas
Glandilegosque sues et amantes prata iuvencos.
Turba ingens; unoque omnes in gurgite tandem
Sordidulum lavere pecus, qua rura secanti
Dux Italus fluvio dedit aurea cingere templa.
Tot deerant alimenta viris, nisi Pana virili
Faustula sollicitum curarum parte levasset;
Nam grege de magno decimum largissima quemque
Obtulit, atque famem sedavit pinguibus edis.
« Ah! meretrix, obliqua tuens, ait Arthicus illi,
Immemorem sponsi cupidus quam mungit adulter,