Iohannes de Plano Carpini (ca. 1190-1252): Historia Mongalorum (ca. 1250)

Pag 296


intendit omnem terram delere vel in servitutem redigere, - que
servitus est quasi intollerabilis nostre genti, ut superius dictum est -,
occurrendum igitur est eis bello.
<6>. Et si una provincia non vult alteri opem ferre, terra illa de
lebitur contra quam pugnant, et cum illis hominibus quos capiunt
pugnabunt contra aliam terram, et in acie erunt primi. Si male
pugnant occidentur ab eis; si autem bene, ipsos cum promissis et
adulationibus tenent, et etiam, ut ab eis non fugiant, promittunt
eos facere dominos magnos. Sed post hec, quando securi possunt
esse de ipsis ut non recedant, faciunt eos infelicissimos servos; ac
de mulieribus, quas volunt pro servitiis et concubinis tenere, faciunt
illud idem. Et ita cum hominibus devicte provincie destruunt
aliam terram. Nec est aliqua provincia que per se possit eis
resistere, sicut nobis videtur, nisi Deus velit pugnare pro ipsis,
quia de omni terra potestatis eorum, ut superius dictum est, homines
congregantur ad bellum. Unde si christiani se ipsos et suam
terram et christianitatem volunt servare, oportet quod in unum
conveniant reges, principes et barones et terrarum rectores, et mittant
de communi consilio homines contra eos ad pugnam, antequam
ipsi incipiant per terram diffundi; quoniam, postquam incipiunt
spergi per terram, nullus congrue auxilium alteri potest prebere,
quoniam ipsi catervatim undique homines querunt ac occidunt. Et
si se claudunt in castris, ponunt tria vel quatuor milia hominum
aut plures circa castrum vel civitatem qui obsideant eam; et ipsi
nichilominus diffunduntur per terram homines occidentes.
<7>. Quicumque autem volunt pugnare cum eis, hec arma debent
habere: arcus bonos et fortes balistas quas multum timent

Torna all'inizio