de Columento cum ęcclesia Sanctę Marię et Sancti Benedicti [cum omnibus
earum pertinentiis]. in territorio Interocrino ecclesiam Sanctę Marię
in Casalicis et Sancti Salvatoris in Vallantis. in territorio Reatino ecclesiam
Sancti Angeli. in Tore curtem Sanctę Marię. in Corneto [et] in
Narnate curtem unam. ecclesiam Sanctę Marię et Sancti Benedicti infra
urbem Romam in [loco qui dicitur] Scorticlaro cum criptis [et earum pertinentiis].
omnia hec in integrum cum pertinentiis et subiacentiis suis et quę ad
prędictum monasterium pertinere videntur iuste et legaliter, aut ab aliis hominibus
Deum timentibus acquisierit, aut ab his qui modo de rebus ecclesię iniuste
tenent, et quę in civitate Romana aut in aliqua parte nostri regni Hitalici
habere videtur, aut acquisierit, per hoc nostrum preceptum eidem sancto loco
confirmamus una cum terris, vineis, monasteriis et subiectis ecclesiis, castellis,
curtibus, domibus, villis, cappellis, aquis aquarumque decursibus, piscationibus,
molendinis, mercatis, cultis et incultis, colonis, aldiis, aldiabus manentibus
omnibusque residentibus super terras ipsius monasterii, servis, ancillis, omnique
familia utriusque sexus, cunctisque animalibus. atque pro Dei amore
nostręque animę salute eidem monasterio ministrantibus per hoc nostrum
pręceptum perdonamus, ut nullus eorum aut suorum hominum deinceps
freda aut tributum donet, vel mansiones faciat invite, aut fideiussor sine suo
velle existat, aut in aliquo donet portinaticum aut ripaticum vel herbaticum
aut glandaticum vel pontonaticum, tam de monachis quam de clericis, quamque
de hominibus super terras eorum residentibus, tam ingenuis quam libellariis,
quam et servis, ac eos sub nostra tuitione recepimus. precipientes ergo iubemus
ut nullus dux, marchio, episcopus, comes, vicecomes, vel aliquis noster missus
discurrens, sculdascius, castaldius, nullaque nostri imperii magna parvaque
persona prędicti monasterii abbatem vel monachos aut eorum aliquem
fidelem inquieure, molestare, aut de his quę suprascripta sunt sine legali
iudicio disvestire pręsumat, aut aliquam minorationem facere temptet. et
quisquid de predicti monasterii possessionibus fiscus noster sperare potuerit,
totum nos pro ęternę remunerationis pręmio prędicto monasterio concedimus
ut in alimoniam pauperum et stipendia monachorum ibidem Deo famulantium
nostris futurisque temporibus semper proficiat in augmentis. insuper
concedimus ut nullus homo audeat respondere mallaturam advocato eius.
et si aliquo tempore aliqua intentio contra ipsum monasterium exorta fuerit,
non per viliores sed per nobiliores et veraciores homines diffiniatur ex utraque
parte. huius autem pręcepti violator componat auri purissimi libras mille,
medietatem camere nostre et medietatem prędicto monasterio ipsumque regentibus.
[et ut hęc nostra imperialis auctoritas firmior habeatur et diligentius
observetur, manu propria roborantes pręsentem paginam nostri impressione
|
|