heu! memini, quod saepe legens monumenta Maronis
Phoenissam Annamque levem culpare solebas,
Annam, quam perhibent annorum iura tenere
arbitrioque suo vitam spondere perennem.
hinc vetuit te annare diu; sed te necis horror
cogere non potuit, quod vel damnanda probares.
si tibi cura forent Smyrnei scripta poetę
(mollia nam sacri prębebant ocia vates),
quin Helenam argueres, non te tenuere Lacones
Stesichorusque ferox similem fraudatus ob iram
luminibus. quotiesque nocens tibi visa Cytheis!
nec caruisse putas Aeaeae labe puellę
hospitium, quanvis mox nullos sensit amores.
te tantum Pegasea fides nocturnaque tela,
Icariotis opus, vel quę crudele tyranni
morte nefas est ulta sua, sensere potentem
eloquio, illarum dum fortia facta tueris,
nec virtute minor (fas sit mihi vera fateri!).
non equidem vereor, quod, si portenta iuberent
mortem instare meam, pro me mea fata subires;
et si mille proci thalamos temerare pararent,
non falsos commenta dolos, non arte negasses,
sed castas intrare domos armata vetares;
si incęstare torum cuperet Tarquinia proles
proditione tuum, non verbis mota nec ense,
|
245
250
255
260
265
|