et rethoricos, et raciocinans pro illis dixit quod sapiencia a predictorum
sciencia excusari non potest cum ratio sit sciencie instrumentum
et hoc manifeste apparet: nam, cum scientes non
sint nisi ratione utentes, cum hec sit prerogativa hominum respectu
bestiarum, dignum est ut inter homines nobilior et rectior
sit qui est magis completus ratione, et qui melius et decentius
exprimit corde recondita, et qui profert ea loco convenienti et
tempore, et qui breviter et modo mirabiliori exponit. Et quia
sapiencia est nobilissima rerum, meliori racione et decenciori que
exprimi valeat debet ostendi, verbis magis apropriatis et certis
et brevibus magis absque impedimento vel errore. Nam, si sit
racio impedita, nomen sciencie perditur et cogit hesitare legentem
et dubium efficit auditorem. Et postquam Aristotiles scivit
scientiam gramatice et poethice et rethorice, nisus est scire scienciam
ethice et cadruvialem, naturalem et theologicam. Et
statuens se discipulum Platonis audivit ab eo in quodam loco
qui dicitur epidemia Atheniensium tempore quo pervenerat
ad XVII annum. Et cum Plato secunda vice pervenit in Siciliam,
dimisit Aristotilem in scolis, loco sui, in eadem villa
epidemie in qua discebat scientiam viatorum, quia Platonis
fuit opinio conferre corpori ambulationem moderatam ad delendas
superfluitates ab eo et molestias, quemadmodum providetur
anime cum sapiencie documento; et propter hoc, quia discipulis
scienciam docebat ambulando se, ipsis ambulantibus, nominati
sunt ipsi et subsequentes eos ambulatores. Postquam vero
obiit Plato, Philippus rex misit pro eo, et accedens ad eum in
|
|