Interea Dipuldus ovans armenta capiscit;
Virtutis sequitur gratia diva virum.
Castra superba cremat, capit oppida, territat urbes,
Ad Tancridinam que rediere fidem.
Sub pede Montis adest uberrima villa Casini,
Que nec pastori credere cauta fuit.
Hanc ferus invadens, Dipuldus ab aggere dextro
Dissipat instantes, ut leo magnus oves.
Cuius ab agricolis circumdatus, a tribus horum
In triplici cultro digladiatur equus.
Stans pedes, ense pedes duros detruncat et armos,
Se fore Dipuldum clamat et ense probat.
Ut trepidant volucres, Iovis in quas fulminat ales,
Ut lepus algescit, lapsus ab ore canis,
Non aliter gens illa timet victoris ab ense,
In Diopuldeo nomine victa cadit.
Subditur imperio sacrati villula castri,
Et facit invitam dextra coacta fidem.
Idem post modicum, paucis comitatis alumpnis,
Exiit a castro, sortis agebat iter.
Illo forte die propriam comes ibat in urbem,
Ibat in adversum, sorte latente, virum.
Ex hac Dipuldus, comes ex hac obvius ibat;
Alter in alterius nescius ibat iter.
Ventum est ad faciem, fit clamor vocis utrinque,
Confractis sudibus, tela reclusa micant.
Hic ferit, ille ferit, cadit hic, super hunc stat et ille,
Dentipotens comitem denique vicit aper.
Sic Diopuldeus vir quisque suum ligat hostem,
Captivosque ferunt in sua castra viros.