I 8
De secreto patris in publicum egressus ad servos rex filius ad ima descendit, ut subditis ad summa
pararet ascensum, sub texta nostre mortalitatis figulus in terris visus et cum hominibus conversatus.
Qui tandem, ut nostre servitutis cirographum suo sanguine cancellaret et temporali morte legem
mortis aboleret eterne, non declinavit obprobria, non se subtraxit iniuriis, sed cruci se obtulit et
cruciatibus ultro dedit. Sane ad Christi mensam invitati Christicole, si considerare velint apposita,
ut et ipsi similia preparent, ad crucis obsequium non tantum iam crucesignati, sed et alii se accingent.
Porro dolentes referimus, quod nonnulli de imperio non tam minores quam maiores faciem,
quam in Ierusalem direxisse videntur, creduntur convertisse post tergum, cum nec prosecuti sint
votum emissum nec prosecutionis exhibuerint hactenus apparatum. Unde nos eorum saluti et Terre
Sancte subsidio providere volentes eis certum terminum duximus prefigendum, quo inciperent
reddere Domino vota sua. Sed nec in illo nec in alio, quem adiecimus, paucis exceptis peregrinationis
debitum exolvere promisse, quin immo nec votive solutionis indicia pretenderunt. Unde in
excommunicationis incidere sententiam, quam in tales iuxta generalis statuta concilii iussimus promulgari.
Quid autem hii a suis inferioribus gratuitum exigent, qui maiori et factori suo sponte oblata
et omnino iam debita non exolvunt? Quia vero multotiens multa bona prestantur invitis et salubrem
habet coactio quandoque profectum, cum excommunicationis sententia medicinalis existat,
presentium vobis auctoritate mandamus, quatenus denuntietis generaliter tales excommunicationis
vinculo subiacere, illis exceptis, quos iustum impedimentum evidenter excusat. Verum quia non
vinculum, sed solutionem querimus animarum, pia deliberatione providimus, ut, si qui ex talibus
beneficium absolutionis petierint, per vos recepto iuramento de stando mandatis ecclesie absolvantur.
Quibus iniungi volumus sub debito prestiti iuramenti, ut in festo beati Benedicti proximo futuro
vel ante, qui voluerint, nisi iusto et evidenti fuerint impedimento detenti, iter arripiant in subsidium
Terre Sancte ac, prout Dominus dederit, prosequantur. Illud autem nolumus et vos crucesignatos
latere, quod, sicut accepimus, nisi in passagio Martii aliqui transeant ad succursum exercitus
Christiani, grave, quod Deus avertat, posset eis imminere discrimen nec esset facile quasi a capite
sub dubio forsan eventu resumere tantum negotium, quod usque nunc prosperum habuit Domino
dirigente processum. Datum ut supra.
|
|