iocalium mulierum et rapias illud. Cumque homines
te viderint, nequaquam elonges te ab eis, sed procede aduersus
eos, et semper videntes te sequentur. Et cum perueneris
ad cauernam serpentis, proijce ibi iocale illud et recede inde.
Scio etenim quoniam homines euntes ad recuperandum
iocale, cum viderint serpentem, interficient ipsum. Fecit
itaque coruus; perambulauit per aerem, donec peruenit ad
quandam mulierem, que, cum ablueret corpus suum, super
tecto domus sua iocalia posuerat ibi; (et) rapiens idem coruus
aliquid volauit per aerem. Homines vero ipsum sequebantur
vsque ad locum vbi posuit illud. Cumque accepissent
iocale, viderunt serpentem stantem in foramine, proieceruntque
super eum lapidem, et mortuus est.
Porro adduxi tibi hoc exemplum ad significandum tibi
verbum veritatis, quoniam ingeminationes et argumenta
meliores sunt his que facere potest vir potens. Ait Kelila:
Verum diceres, si Senesba non acquisiuisset consilium et
ingeminationes cum nobilitate in qua est; posses illud facere.
Verumtamen iam prestitit ei Deus consilium et intelligentiam,
et est vir scientie et intelligentie et prudentie. Vnde
scire debes quod ipse cauebit se a te vel ab hijs, et illud
quod cogitaueris in tua mente, concipiet ipse. Inquit Dimna:
Verum est posse cauere sibi Senesbam, sicut dixisti; vere
tamen scitote quod a me non potest se cauere, quoniam tradidit
personam suam in manum meam et cred(d)idit in me
a die quo duxi eum ad regem. Expedit mihi tamen nunc
ipsum perdere ab hoc mundo, quemadmodum lepus fecit de
quodam leone. Inquit Kelila: Quomodo fuit? Inquit D[imna]:
Quidam fuit leo in quodam bono loco multarum ferarum
et aquarum, nec hic illis feris quicquam proderat propter
timorem leonis, qui omni die rapiebat de illis et deuorabat.
Et habito consilio inter se venerunt ad ipsum dicentes
ei: Scito quoniam non potes habere a nobis animal nisi
|
|