nobis, dum affligitur populus precioso Agni sanguine comparatus,
inter quorum obprobria ad flagella sum ego paratus. Miseriis
afflictus sum, et turbatus, cum tota die ingrederer contristatus.
igne et aqua sim probatus a fortitudine manus Domini, vindemiatus,
vilis, et quasi pollutus inter inimicos sum reputatus,
cum dolor cordis mei sit renovatus, " venter quoque meus sit conturbatus ",
felle et " absinthio inebriatus ". In atriis domus
domini conculcatus, non in die festo sum consolatus, sed in capite
platearum sum obscuratus, nam velud sponsa adornatus, et velud
lucifer decoratus, cum senatoribus deputatus, in loco pascue educatus,
a transeuntibus ammiratus, ab audientibus collaudatus, ex margaritis
coronatus, ex iacinthis calciatus, ex smaragdis constipatus,
nunc tintis malis angustatus, Christum precor ancxiatus, qui velud
agnus est immolatus, ut nostros solvat incolatus. Hec velud ex
persona huius Sancte matris Ecclesie protulerim, ac si memetipsum
pro ea deplorans. Ceterum nostre mentis infirma ipsi considerent,
et consolentur, quorum nomina in libro vite confinentur; etenim
dies festi nostri versi sunt in lamentum. Sufficiant castigaciones,
que iuste illate sunt nobis. Iam de celis angelo percucienti dicatur
a Deo: cesset iam manus tua, quoniam plaga crudeli percussi eos.
Ea tempestate multitudo Saracenorum in Gariliano iuxta Traiectum
habitantes, christianorum, et precipue Capuanorum maximas
strages dederunt. Tunc eciam monasterium confessoris Christi
Martini in Marsico monte adeuntes, delere nitebantur. Quorum
metu exterriti ibidem habitantes monachi, ad eiusdem confessoris
presidia se contulerunt. Nec mora: divina miseracio affuit deprecantibus.
Illis quippe montem ascendentibus astitit quidam venerandi
habitus, qui se abbatem esse dicebat, cum multitudine monachorum
|
|