Hugo Bononiensis: Rationes dictandi prosaice

Pag 94


[colonna a]
igitur faciam? ad quos confugiam?
quorum consilium
appetam? in alienis partibus
maneo. necessariis indigeo.
mori nollem. uiuere nescio.
Uestre igitur paternitatis
dilectio mihi acceleret auxilium
mittere, quatenus et honorifice
degere et inceptum
studium ualeam perficere.
[colonna b]
in quam minime uenit refrigerium,
expecto. quid igitur
faciam? ad quos fugiam?
quorum consilium appetam?
in alienis partibus degam?
fodere nec ualeo. mendicare
erubesco. mori nolo. uiuere
iam nequeo.
Tue igitur paternitatis dilectio
saltem pro dei amore
mihi seruo tuo auxilium mittere
acceleret, quatinus honorifice
ad incepti studii perfectionem
deuenire ualeam.
Ad fratrem uel sororem de morte parentum.
Cum omnibus una mortalibus sit perfectio et moriendi
condicio, ut nec natalis inceptio et uite inicium mortales
extollere, sic infirmitatis sarcina et mortis infortunium non
debet supra modum opprimere. Job nempe filiis cunctisque
rebus deus orbauit. qui tamen natis orbatus omnibusque
amissis paupertate grauatus deum laudare non cessauit.
non enim deus mundi laborem ante exitum alicui condonabit,
quem in suo sancto corpore asportauit.
His igitur exemplis conmonitus, quod lacrimabiliter
nuntio ne inmoderate feras dampnum expostulo.
Mater etenim nostra, iam non ammodo nostra, nature
concedens uiam est uniuerse carnis ingressa.
Cuius reditum cum non possumus inpetrare, nil restat
securius, quam pro ea orare.

Torna all'inizio