Quod Mutinenses mutuo de pace inter se facienda tractare ceperunt.
Sed Dominus melius ordinavit et fecit, quia VII° die intrante
Octobre, in die Dominica infra octavam beati Francisci, factum
est compromissum de pace facienda inter Mutinenses de Saxolo
et Mutinenses de civitate.
Quod dominus Guido de Corigia et dominus Matheus, frater suus, intromittebant
se de pace Mutinensium facienda.
Et dominus Guido de Corigia et dominus Matheus, frater suus,
fuerunt principales ad istam pacem componendam et ordinandam.
Et dominus Mastinus de Sancto Vitale de Parma multum laboravit
ad hoc, ut pacem Mutinenses haberent. Et frater Petrus de Culiculo
de Parma, ex Ordine fratrum Minorum et lector in Mutinensi
conventu, similiter fideliter laboravit eundo Parmam ad dominos
supradictos et redeundo Saxolum et Mutinam et referendo
verba istorum tamquam nuntius et mediator existens. Siquidem
de voluntate erat, tam illorum de civitate quam illorum de Saxolo,
ut pax modis omnibus haberetur. Attenuati enim erant paupertate
et miseria ex utraque parte et magnis debitis obligati. Nam
marsupia eorum evacuaverant et exhauserant tam Tusci quam
Gallici atque Romagnoli et multe alie nationes, occasione stipendii
quod dabatur eisdem. Ego etiam frater Salinbene de Parma ex
Ordine fratrum Minorum illo tempore associavi fratrem Petrum
de Culiculo eundo Saxolum ad dominum Manfredinum et rogando
tam ipsum quam alios maiores exterioris partis, ut quantum erat
ex parte sua pacem non recusarent, iuxta verbum Apostoli, ad
Ro. XII: Si fieri potest, quod ex vobis est, cum omnibus hominibus
pacem habentes. Qui responderunt michi curialiter et benigne
quod omnino cum concivibus suis pacem habere volebant
et parati erant stare ad mandatum illorum qui de pace facienda
se intromittebant, etiam si gravia eis viderentur et essent. Ivi
diebus illis Carpum, ut facerem ibi festum beati Francisci. Cumque
pervenissem illuc, inveni nuntios secretarios marchionis
|
|