enim modis fiunt distinctiones in una sola dictione, set ex maiori parte
sunt in sensu defective, et quandoque in una sola littera fit distinctio,
ut cum dicitur: quid est hoc? - respondet aliquis: B vel C. Item distinctionum
alia suspensiva, alia quasi finalis, alia finalis.
Quid sit distinctio suspensiva.
Suspensiva est illa, que auditoris animum detinet suspensum, nec
potest per illam intelligere, quid prolator dicere velit, nisi aliud adiungat.
Ut cum dicitur: cum sola Italia inter cunctas mundi provincias speciali
gaudeat privilegio libertatis.
Quid sit quasi finalis.
Quasi finalis est illa, que quandoque animum auditoris de sensu
locutionis quodammodo certificat. Ut cum dicitur: specialius est Italicis
deferendum. Et nota, quod omnis distinctio quasi finalis potest esse
finalis, dummodo ad sensum locutionis perficiendum accedat, sicut ista
facit. Item nota, quod distinctiones quasi finales magis per sensum quam
per punctum dignoscuntur.
Quid finalis.
Finalis est illa, que auditoria animum de sensu locutionis certificat.
Ut cum dicitur: et illis universe provincie orbis merito subesse tenentur.
Verumtamen non est ibi sensus irregularis, quia vix aut nunquam poterit
aliquis in duabus aut tribus distinctionibus factum vel negotium
aliquod significare.
Quid sit punctus.
Quid sit punctus, in tractatu virtutum non descripsi, set de eius
virtute uteunque tractavi, et ideo dignum duxi aliquid adhuc dicere de
punctis. Punctus est quidam titulus, per quem tota scriptura cognoscitur
et terminatur. Vel est punctus terminus divisivus, per quem
|
|