86. Amicus ad amicum quod veniat cum potestate electa. Vellem si posse voto
suppeteret.
Rescriptiva quod veniet. Ut quam distancia
localis offendit.
87. Deprecatoria ad dominum quorum maiores multum
fuerunt amici. Ut dilectionis antique constancia.
Rescriptiva. Muniri debet acceptabilium serviciorum occursibus.
88. Devotus ad dominum quod faciat sibi aliquid. Ut sit lingue vicaria.
Rescriptiva quod exaudivit. In oportuna requisitione dilecti.
89. Recommendatoria pro nobili. Cum viri nobilis domini... merita penes quemlibet.
/*
Rescriptiva. Nisi quem probitatis merita.
90. Pro expeditione cuiusdam negocii pro quo sepe scriptum
fuit. Si plerumque requisita sepissima precum inculcatione.
Rescriptiva quod non potest exaudire preces cum non
sint de iure porrecte. Pro dilecto... porrectarum precum instancia.
90 a. Scribit quidam consanguineis suis qui fuit semper
girovagus et studere noluit, quod modo sibi subveniant, et quod si bene
non faciet de cetero non adhibeant sibi fidem. Ne vos mea verba fastidiant,
licet in fastidium digne sim, vobis preces porrigo subjectivas. Vere
sim amicorum dolor et consanguineorum cogitatio tediosa. Verum cum
sit magnum in oculis hominum quem putas hominem perditum suscitare,
sitque mirabile, si quod aridum est in viriditatis materiam vertitur, supplico
quod inspirantes me perditum vitali spiritu suscitetis, ut subventionis et serenitatis
vestre rore perfusus et misericordia viream, et cum se tempus iam
offerat fructus afferam dulcorosos, quos ab olim amarificavit insipientie nebula
et quasi desperationis omnimode ferventis festino
solis impetu calefacta concussit. Non enim humanum est degentem in seculo
non peccare, sed divina virtus ingeritur non peccanti, et ei qui peccat misericordiarum dominus cordis contritione remittit. Petrus quidem qui
Christum relictis retibus est secutus illum responsione trina negavit. David
etiam non minimus prophetarum thorum alieni iuris invasit. Nec hic in
prophetis prophetie perdit oraculum, nec in apostolis ille caret apostolico
principatu. Peccavi fateor et satis michi penarum est reminisci honorem
in gentibus me non posse redimere nisi michi subveniat vestra manus.
Hinc est quod in presentis necessitatis articulo supplici prece deposco
quod in aliqua pecunie quantitate michi subvenire velitis, ne perdam
defectu pecunie studium quod incepi, si decetero bene non faciam, verbis
meis fidem nullatenus adhibentes. Si feci malum hucusque circumvagus,
cor contritum et humiliatum potest per bonum restaurari futurum. Nam
dominus post nubilum dat serenum. Homo sum, et hominem scientia non
abhorret. Omnibus lucet scientia. Socrates non fuit patricius, Cleantes
aquam traxit et ortos rigando manus occalluit. Etatis bone sum, amplius
quid boni sit quidve mali plena discretione discernens; cum quilibet dulcius
per precedentis molestationis incommoda sentiat future prosperitatis
odorem, effectum verius diiudicans utriusque.
Responsiva quod nullam spem gerat de eis. Si quem nova testa capit servat
inveterata saporem, quia nostras non inclinamus aures, nos amplius verba
tua fastidire non possunt, licet in fastidium nobis te dederis et te consanguineis
omnibus et dilectis ingesseris in dolorem. Et ideo dictis tuis
|
|