: Historia de preliis Alexandri Magni (rec. I 3)

Pag 326


Alexander autem stupefactus multumque miratus dixit regine:
"Si apud nos talia miracula uiderentur, digna et speciosissima
probarentur." Regina respondit: "Bene dicis, Alexander. Plus
enim apud Grecos quam apud nos digna fuissent." Statim, ut
audiuit Alexander nomen suum nominari, turbatus est ualde,
et facies eius pallore mutata est. Cui regina: "Vt uerius tibi
dicam, Alexander." Et hoc dicens apprehendit eum per dexteram
et ad aliud cubiculum introducens ostendit ei ymaginem suam
in membrana depictam. Cumque uidisset eam Alexander,
tremere ac palescere cepit. Cui regina dixit: "Quare mutatus
est color tuus, destructor Perside et Indie, imo tocius orbis?
Modo sine occasione hominis manus Candacis regine improuise
succumbis. Scias itaque, Alexander, quod nullatenus debet cor
hominis exaltari, quia, cum omnis prosperitas homini sit concessa,
illico aduersitas preparatur." Audiens hoc Alexander cepit
stridere dentibus et caput eius ex omni parte reuoluere. Cui
regina dixit: "Quid infra temet ipsum turbaris? Quid nunc potest
uirtus tua imperiali gloria exercere?" Alexander respondit: "Irascor,
regina, quia gladio careo." Regina dixit: "Si gladium haberes,
quid nunc facere posses?" Alexander respondit: "Eo, quod
sponte traditus sum tibi, et te prius occisam me ipsum occidere
non tardarem." Regina respondit: "Vt sapiens imperator respondisti.
At tamen non tristeris, quia, sicut liberasti uxorem Candeoli
de manibus regis Brebicorum, ita et te exemam de manibus
barbarorum, quia, si notus foret aduentus tuus barbaris, te
occiderent, eo quod Porum, regum Indorum, propriis manibus
occidisti. Vxor enim Carateni, filii mei, filia Pori fuit." Et hiis
dictis apprehendit eum per dexteram et in triclinium introduxit
et ait filiis suis: "Filii karissimi! Huic militi amorem domesticum
ostendamus, quia et ille Alexander nobis amiciciam
exercuit." Respondit Caratus, iunior filius eius, et ait: "Mater
mea! Verum est, quia uxorem fratris mei de manibus inimicorum
liberauit. Vxor tamen mea hunc Anthiochum occidere me compellit.
Dolebit enim exinde Alexander, eo quod Porum, patrem
eius, occidit." Candacis regina respondit: "Et quod nomen
acquiremus, fili mi, si hunc sub tanta prodicione occidimus?"
Audiens hoc Candeolus dixit ei: "Me iste saluauit et uxorem
meam saluam michi restituit. Saluumque illum usque ad sui
imperii castra reducam." Cui Caratus respondit: "Quid hoc est?
Enarrare, frater mi: Vis in hoc loco uterque nostrum gladio
moriamur uicissim?" Cui Candeolus ait: "Nolo. Sed si uis hoc
facere, sum paratus." etc.
Qualiter Alexander euasit de manibus Candacis regine
Audiens hoc Candacis regina, quod uolebant se inuicem
fratres interficere, tristis effecta est nimis et apprehendit Alexandrum
per dexteram ducensque illum in secretum locum ait illi:

1



5




10




15




20




25




30




35




40




45
Torna all'inizio