autem quod nos illorum sensui non optemperabamus, pręfatum
domnum Rainaldum eligere se finxerunt, statuentes ita, ut si nos
hunc sperneremus, ipsi validiori manu utpote pręlati prędictum
pręsulem eligendi copiam haberent. nos vero eorum versutiam
pręvidentes, ne tyrannum et infamem super nos coacti suscipere
videremur, in domni Rainaldi electione iccirco assensum prębere
compulsi sumus. quod etiam nocte accidit et adhuc inhumato
videlicet pastoris nostri domni Berardi corpore. quę res contra
Regulam sanctosque canones pręcipitata fuisse nemo gnarus dubitare
debet. sublimatus tamen in regimine pręfuit dies quatuor
mensesque .VII.
In huius namque domni Rainaldi tempore pręlationis, quidam
Gosbertus filius Bernardi concessit huic monasterio res suas in
pertinentia Collis Stacti et Albani, idest portionem suam de fortia
castelli de Colle Stacti, et portionem suam de podio Albano, et
curtem de Colle Stacti, a fossato de Raganello in foras; aliarum
vero rerum fines sunt: a primo latere flumen Naricus, a secundo
finis Monzani vadens ad Varconem et in Tesinum, a tertio latere
Tesinus, a quarto autem mons de Valle.
Interea multas pręparabant nobis insidias hi maxime qui huius
monasterii bona possessionesque moliebantur invadere. qui
etiam contra nos archiepiscopi Ravennatis papę dicti animum
provocaverunt et huc super nos conduxerunt, et ut eius iussione
alium eligerermus abbatem omni conaninne studueruút. nos
autem viriliter consistentes, et inflexibiles extitimus et pro huius
monasterii antiqua libertate fortiter dimicavimus. sed cum nos
idem pontifex ad se non posset flectere minis, suasoria quędam
agere cepit, quibus fatebatur, se unum de nobis societate ac fraternitate
esse, iccirco unus eligentium abbatem esse deberet.
verum nec terroribus concutere nec blandimentis nos valens seducere,
tandem confusus, ut nos sibi benivolos reficeret laboravit
non modice. sicque recessit et electum nostrum domnum Rainaldum,
quem capere gestiebat, nec oculis etiam vidit.
|
|