(2) Tantam autem in penis reprobi tollerabunt angustiam, ut
vix aliquid cogitare valeant propter penam, sed «illuc dirigent
impetum cogitationis, ubi sentient vim doloris». Sane
discipulus quidam fertur apparuisse magistro post mortem.
Quem magister cum intellexisset esse dampnatum,
quesivit ab eo si alique questiones apud inferos verterentur.
Qui dicitur respondisse apud inferos queri quid solummodo
non sit pena.
(3) Sed Salomon ait: «Nec opus, nec ratio, nec sapientia,
nec scientia est apud inferos, quo tu properas». Erit enim
in reprobis tanta mentis oblivio, tanta cecitas animi, tanta
confusio rationis, ut raro vel nunquam ad cogitandum quidquam
de Deo possint assurgere, nedum ad confitendum valeant
respirare. Nam «a mortuo perit confessio», tanquam
ab eo qui non est. Scriptum est enim: «Non mortui laudabunt
te Domine, neque omnes qui descendunt in infernum».
«Non infernus confitebitur tibi, neque mors laudabit te».
XI
De conversione penarum.
(1) «Dimitte me, dicit Iob, ut plangam paululum dolorem
meum, antequam vadam et non revertar ad terram tenebrosam
et opertam mortis caligine; terram miserie et tenebrarum,
ubi umbra mortis et nullus ordo, sed sempiternus
|
|