Indignans populus sic illi talia solvit: -
Inclite Cardo Dei, que verba audivimus ore
Missa tuo? Miramur eis cum Cesaris arma
Extollas, gentesque suas, scelerataque singna
Magnifices. Non Cesar adest, sed Cesare cessat;
Depositusque diu, cassus, privatus et ille
Imperio: iam lata manet sententia Pape
Tradita: ludium tanti blasfemia patris,
Blasfemique omnes sunt qui sua vota secuntur.
Ex nostris unus centum per rura fugabit,
Conteret ac hostes, ubicumque occursus eorum.
Extat Apostolico benedictio tradita nobis;
Pugnamusque fide nos, et Deus illa iuvabit.
Catholici semper fuimus: benedictio turmis
Sicque tuis. - Sic fata fuit plebs, concita motu
Bellorum ingenti. Non et secus illa per agros
Provehitur late, quantum dimittitur urens
In stipulas ingnis, quam nunc Spelle minantur,
Prevectium, ac ultra iuxta quasi castra Tupini.
Sunt ibi terribiles aquile, stomachataque singna;
Ac ubi Germani, pavideque in marte coortes;
Eulistea licet non iuverit agmina casus,
Que ne in fortune celi miserere ruina
Hanc hodie, geminique ruant a margine terre
Scandentes, dominusque suo suus occidit orbe.
Incipit liber sextus.
Quid ne audire tue placet infortunia gentis?
Mira audi breuiter que notee discrimina Gripho,
Dum tuus armipotens campo laxasset habenas
Miles in adversas aquilas sevosque maniplos;
|
|