imperatoris patris sui, qui habitabant Placentie, violenter
Parmam intrassent, dissolute sunt manus eius, et dimissa, obsidione
Quinçáni festinavit et venit tota nocte, non cantando, sed
sub silentio gemebundo, veluti cum exercitus post fugam solet
reverti de bello.
Habitabam tunc temporis in conventu Cremone in Ordine
fratrum Minorum, quia frater Minor eram, et ideo optime cognovi
hec omnia. Nam summo diluculo statim fuerunt Cremonenses cum
rege Hencio in consilio congregati, et usque ad altissimam tertiam
illud consilium est protractum. Postmodum comederunt
festinanter et precedente carrotio unanimiter sunt egressi. Non
remansit in Cremona ex eis quisquam qui armatus posset incedere
et in bello confligere. Et est in conscientia mea quod, si sine
mora Parmam ivissent et viriliter dimicassent, absque dubio eam
recuperassent, tum quia Parma totaliter undique erat aperta,
nullam clausuram habens, tum quia nondum venerat eis auxilium,
tum etiam quia illi qui erant in civitate prius indifferenter
se habebant, quia nec cum his qui noviter intraverant erant nec
cum his qui exiverant esse disposuerant, sed simpliciter facta
sua facere intendebant. Nam si sciret unus inimicus conditiones
sui alterius inimici, frequenter posset eum offendere.
Quod rex Hencius cum Cremonensibus iuxta Tarum mortuum se locavit.
Domini autem nutu collocavit se rex Hencius cum exercitu
Cremonensium iuxta Tarum mortuum et non venit ad Parmam,
ut induceret Dominus super eos mala. Volebat enim ibi
expectare quousque pater suus imperator veniret, qui erat in
civitate Taurini, que est civitas in confinibus Lombardie. Et
protenditur Lombardia usque Segusiam et Montem Senisium.
Postmodum comitis Sabáudie terra et districtus occurrit, postea
vero ducatus Burgundie. In qua ex parte nostra est civitas Lugdunensis,
que prima metropolis est Galliarum. Et ibi erat tunc
temporis papa Innocentius quartus cum cardinalibus suis.
Porro Tarus mortuus appellatur quedam aquarum congregatio
|
|