tradit. Ergo aliter vulgus, aliter literati nuncupabant. (43) Varro
villam a veho dictam putat, adducit vero coniecturam, quod rustici
pro villa vella dicunt, pro vectura quoque vellatura . Quid amplius
egemus testibus? A vulgo vellatura et vella , a literatis vectura et
villa dicebatur. Alius ergo vulgi sermo, alius literatorum.
(44) At enim Cicero ait de quodam: « Putabatur bene latine loqui
sed litteras nesciebat ». Non diceret hoc Cicero, nisi sibi in illo uno
admirabile videretur. Quod enim miratur in illo quasi singulare,
probat in aliis hoc nusquam fuisse. (45) At concio clamavit, cum a
Carbone diceretur: « Patris dictum sapiens filii temeritas comprobavit ».
Quidni? Cum adessent in concione docti complures, et
inter ceteros M. Cicero? Se enim in concione stante hoc dictum
fuisse testatur. Denique iudicium numerositatis commune est aurium,
et non intellectu rerum sed longitudine brevitateque spiritus adnotatur.
(46) At filia Laelii praeclare latine – et mehercule Sapphos
praeclare graecis versibus scripsit poemata! Quis enim negat mulieres
quasdam doctas fuisse, ut Cornelia Graccorum, et Epicarmi poetae
filias, et alias latinarum graecarumque complures? (47) At Caius Curio
« nichil admodum sciebat literarum », tamen est inter oratores
numeratus splendore et copia optimorum verborum. Credo stadia
haec maiora non attigerat; sed idem Curio orationes suas et dialogos
scripsit. Qui autem cogitationes suas litteris mandarit, eum
dicemus litteras nescivisse? (48) At domus ei contulit verborum copiam.
Fateor: parentes enim litterati, et servi, matres etiam si elegantes
sunt, adiuvare eloquentiam filiorum possunt.
|
|