[9.] Successit autem ei Domincus Maurocenus, vir nobilis et mitis,
qui ad prefati exercitus custodiam fratrem filiumque ducis Petri Polani
misit. Cum ergo exercitus Venetorum Romaniam fuisset ingressus
et ad obsidendum castrum Curfu, quod predicto regi servabatur,
prospere accessisset iamque ipsius regis exercitus usque Constantinopolim
venisset, una cum exercitu imperatoris pars exercitus Venetorum
contra regis exivit exercitum; et obvians ei apud Maleum venientibus
Grecis, qui numero plures fuerant atque fugientibus agressi
fuerunt Veneti inimicos et cum illis fortiter dimicantes XXXX illorum
naves ceperunt aliasque plures submerserunt. Ceteras quoque, que
evaserant, usque ad terras regis fuerunt insecuti.
His ergo imperator non modicum letus factus et Venetorum auxilio
nunc admodum corroboratus, ad inimicos, qui castrum Curfu de
mandato regis servabant, se cum suo convertit exercitu,dulci prece
Venetos rogans, ut cum eo castrum et inimicos suos obsiderent, promittens
se multa beneficia eis et honores plurimos collaturum.
[10.] Veneti autem imperatoris annuentes peticioni et maiorum vestigia,
qui semper defensores Romanie extiterant, sequi volentes, obsederunt
castrum ubi scalas facientes ac machinas, inimicos acrititer
expugnabant. Erat enim ibi exercitus copiosus et genus hominum infinitum.
Sed Veneti inter ceteras naves bellicas gattos habebant fortissimos,
in quibus scalas faciebant, castrum pernimium expugnantes
et inimicos potenter offendentes; fiebat quidem ibi cedes hominum
magna et ab utraque parte multi cadebant.
|
|