Poggio Bracciolini: De vera nobilitate

Pag 17


virtutibus carentes omni nobilitate vacuos dicam. Si enim ea antiquitate
pararetur, omnes eque nobiles evaderent, cum cuiusvis
origo equo gradu a superioribus numeretur nullusque existat cuius
progenitores non ante millesimum annum possint recenseri. Sunt
qui acceptam, ut aiunt, a maioribus nobilitatem aucupio venatuque
conservare putent seque nullo negotio et rerum vacatione
nobiles dicant, maiorum tantum auctoritatem et generis insignia
commemorantes. Sed hec otiosorum atque inertum studia aves et
feras sectandi non magis nobilitatem redolent quam bene oleant
ferarum quibus oblectantur cubilia.
33 Prestat certe opus rusticum facere more priscorum quorundam
atque optimorum virorum quam velut insanos ac fanaticos
discurrere per nemora et saltus ferarum ritu. Non sunt hec vituperanda
nobilibus, si laxandi animi causa, non dissolvendi fiant:
sed in eis ut plures videmus curam omnem vitamque absumere,
non nobilitatis inditia existimantur, sed signa expressa dementie.
Iam vero equestris ordinis dignitas (nostri militiam vocant), que
multis veluti officina quedam ac theatrum nobilitatis videtur, quid
ad eam decoris aut ornamenti conferat ignoro.
34 Auream gestant fibulam togati nonnulli imbellesque tanquam
equestris ordinis notam, ipsi sine equo quandoque atque
omnis militie muneris expertes: horum opera cum sint longe ab
ornato vestium diversa, fictitia quedam res et ab inani pompa proficiscens
nihilomagis nobilitare deferentem potest quam timidum
in bello fortem reddere. Quamquam videmus aliquos ex eis mercatura
questum facere, tantum ab nobilitatis splendore remotos
quantum obscuritati exercitii propinquos.
35 Nonnulli tamen iactantes avorum proavorumque equestrem

Torna all'inizio