Calcedonio Benedictus hominis utriusque salutem.
Pridem in litteris a te missis, exultationis et iocunditatis non minimum
licet fuerim consequtus, manifeste perpendens ex superscriptione ipsarum,
tuis notata manibus, te incolumi sospitate potiri, novit tamen Ille, qui
nichil ignorat, quod lectionem earum avide prosequentem tam diri doloris
gladius me illico perculit, eo quod mihi carissima coniunx tua discrasie
febrilis acumine in illis edebatur afflicta, ut, nisi e vestigio nosceretur
sanitati pristine restituta, vulnus ipsum nullum verbis aut herbis antidotum
admisisset. Inde fit, quod Auctori salutis in suavitatis odorem laudis
adolentes incensa, voluntatem nostram Sibi omnimodis summittamus, ex
hoc digne sperantes ad bona imposterum nos auspicia reservari. Ceterum,
ob horribilis casum mortis, quam nobilis ille pertulit, cuius prefate littere
meminerunt, sic cor meum graviter sauciatur, si me sibi sanguinis propinquitas
intima coniunxisset: aliis, que meis instrepuerunt auribus, dolorum
stigmata cordi eidem imprimentibus nonnullorum.
|
|