Responsiva domini Gerii Frederici de Arectio. Carmina Lernee generoso in gramine ripe
decantata tenens, veteres cecinisse poetas
non sic dulce miror, grandes licet inclita tollat
fama viros celoque locet flumenque bicorni
exhausisse iugo referens et Apolline complet.
Vixque ego iam Trivie monitus Dioneaque currens
verba, tamen teneris semper nocitura medullis
ridebam silvis leporem non nare molossi
occubuisse, tua volucri sed terga sagitta
fixa gerens, animam nemorum posuisse sub umbris,
cum Venus: - O si quem nostri reverentia tangit,
huc adverte precor, saltus si cura ferarum
solicitat celeresque sequi vel figere cervos
linaque dumosis distinguere montibus altis
saxa per et valles sonitu pulsare canoro.
Proh, iuvenis nimiumque puer, cui talia cure!
Crudi hominum mores, lapidosaque gentis origo,
hanc vitam traxere quidem. Genitalia postquam
falciferi truncata senis collisaque in undis
spumavere novis, ego tunc nosterque Cupido
orta, prius molles sua iungere rostra columbas
edocui, mutumque pecus sua volvere verba
et Venerem liquidis pisces sensere sub undis.
Cur humiles terris iuvat enarrare triumphos?
Ipsa ego celicolas blando expugnare tumultu
aggressa et summi contemnere iura Tonantis,
infernumque Deum Siculi tenuistis amores.
At quem montivage studium mollisque pharetra
exercet nostris quondam cui cura sub armis
|
1
5
10
15
20
25
|