Pag 133

et religiosorum corpora sepelire. Maximiano successit Proclus, qui hereticis se mitem exhibuit
et nullam heresim fatigavit. Anno imperii Theodosii octavo Celestinus papa misit ad
Scotos Palladium primum eorum episcopum. Ad hec Xistus Rome Celestino successit,
qui ecclesiam que dicitur Presepe, hodie que Maior ecclesia nominatur, in monte Lybio edificavit.
His diebus diabolus apparuit in Creta Iudeis in specie Moysi, promittens eos deducere pede sicco
in terram promissionis. Quorum, cum sequerentur eum, alii sunt submersi, alii evadentes
ad fidem conversi. Sixto defuncto duobus annis, alibi dicitur XL diebus, fuit ecclesia sine antistite,
pacienter expectans Leonem diaconem, quem papa in legationem direxerat. Reversus
itaque Leo Rome fit episcopus, qui Manicheos latentes in Urbe dampnavit. Cuius
tempore fuit Eutices presbiter Constantinopolitanus auctor erroris, dicens Christum nichil
habuisse maternae substantie, sed tantum Dei naturam sub habitu latere humano; quem
sanctus Flavianus Constantinopolitanus episcopus condempnavit. Quo circa rursus
Ephesinum concilium celebratur. In quo Dioscorus Alexandrinus absolvit Euticem; et
cum sibi vendicaret primatum, in Flavianum Constantinopolitanum episcopum, reclamantibus nunciis
pape Leonis, dampnationis sententiam tulit. Sanctus itaque Flavianus inter manus eorum, a quibus
in exilium ducebatur, glorioso fine migravit ad Christum. Sed Leo demum Dioscori superbiam
conculcavit. Claudianus autem Viennensis et Prosper Equitanicus claruerunt.
Anno Domini CCCCLII. Marcianus aput Romanos regnavit an[nis] VI, Valentiniano adhuc
in Occidente regnante. Fuit autem Marcianus vir gravissimus, non solum rei publice, sed
etiam ecclesie necessarius. Contra quem et Valentinianum gravissimum oritur bellum.
Nam Attilia rex Hunorum, qui Bledam fratrem, regni consortem, occiderat, Trachias et
Macedoniam, Pannonias et Datiam, Turgos et Rugos et ceteras barbaras nationes aquilonis in
finibus conmanentes cum suis regulis sibi parere coegit. Ad demoliendum quoque occidentale
imperium aspiravit. Igitur non minori fultus sagacitate quam armorum fortitudine amiciciam
petebat Gothorum contra Romanos et Romanorum contra Gothos, ut, si hos divideret, utrosque
facilius subiugaret. Cuius astucias Aetius previdens cum Theodorico rege Gothorum federa
fecit. Occurrit igitur Aetius Attile, fueruntque Aecio in auxilio Gundicarius rex Burgundionum
et Theodericus rex Gothorum, Franci, Saxones et Alani et alii multi. Convenere ex
utraque parte in campos Cathalaunicos, congrediuntur, et CLXXX milia hominum occiduntur.
Ibi rex Gothorum occubuit. Utrique parti fuit lacrimabilis pugna. Neuter cessit exercitus,
sed tamen Attila superatur. Lorismundus Theoderici filius de paterno funere dolens statuit
Attilam obsidione coartare usque ad internitionem; sed Aetius timens si Attila occideretur,
ne Romani a Gothis opprimerentur, suasit Lorismundo redire domum, ut susciperet regnum.