XX. Fuit enim hisdem Attepertus monachus et sacerdos in
iam sepedicto monasterio, scilicet in temporibus almi Frodoini.
Hic famulus fuit predictę ecclesię, tam in scientia litterarum valde
imbutus, quamque in recta conscriptione scriptor velocissimus.
Siquidem ipse multos et varios ac permaximos libros in eadem
ęcclesiam suis conscripsit temporibus. Ergo ubicumque sua
manu antiquaria libros a se conscriptos inter alios invenimus,
extimplo recognoscimus.
XXI. Quodam igitur tempore cum cunctum Italię regnum
sub ditione Caroli pacifice subsisteret ipseque in Ticinensi civitate,
que alio nominę Papia apellatur, resideret, Algisus, Desideri
regis filius, per semetipsum ausus est, quasi explorando, accedere,
cupiens scire que agebantur, vel dicebantur, ut mos est
invidorum. Erat enim ipse a iuventute, ut supra retulimus, fortis
viribus animoque audax et bellicosissimus; qui cum in predictam
introisset civitatem, agnitus est omnino a nemine. Venerat
itaque ibi navigio, non ut regis filius, sed ceu foret de mediocri
vulgus, modicaque militum turba constipatus. Cumque a nemine
militum otius agnosceretur, tandem postremo agnitus est
ab uno suo notissimo et patri suo quondam fidelissimo; eratque
tam diu, quo patrem et regnum amiserat. Qui cum vidisset se
omnino ab illo agnosci et celari non posse, verba deprecatoria
cępit illum rogare, ut per sacramentum fidelitatis, quod nuper
patri suo et sibi fecerat, regi Carolo suam essentiam non insinuaret.
Adquievit ille statim et ait: «Per fidem meam non te
prodam alicui, dum celare te potuero». Ad quem Algisus: «Rogo
ergo te, o amice, ut hodie ad mensam regis, quando pransurus
est, in sumitate unius tabularum colloces me ad sedendum, et
omnia ossa, que levatura sunt a mensa, tam carne detecta, quam
que cum carne, de conspectu seniorum vexentium sublata, ante
me queso ponere studeto» Qui ait illi: «Faciam, ut cupis».
Erat enim ipse, qui cibos regios solito inlaturus erat. Cumque ad
expectatum iam venissent prandium, fecit ille omnia, ut dicta
fuerant. Algisus vero ita confringebat omnia ossa, comedens medullas,
quasi leo esuriens vorans predam, fragmenta vero ossuum
iaciens subtus tabulam fecitque non modicam pyram. Surgens