Thomas Aquinas: Scriptum super Libros Sententiarum, III

vol. 5, p. 956


Ad quartum dicendum, quod passio, inquantum passio, non est meritoria, quia
sic principium eius est extra: sed est meritoria inquantum est acceptata per
voluntatem: sic enim est voluntaria, et principium eius est intra. Acceptatur
autem passio a voluntate dupliciter: vel sicut voluntarium absolute, sicut in
Christo, qui se voluntarie obtulit passioni, ut nostrae redemptionis opus expleretur:
vel sicut voluntarium mixtum, sicut quando aliquis etsi vellet non pati,
tamen magis vult sustinere passionem quam aliquid contra Deum faciat.
Ad quintum dicendum, quod quamvis meritum sit in caritate sicut in radice, non
tamen meremur sola caritate, sed etiam aliis virtutibus, inquantum earum actus
sunt a caritate imperati.
ARTICULUS 6
Utrum Christus potuerit nobis mereri
Ad sextum sic proceditur.
1. VIDETUR quod Christus nobis mereri non potuit. Sicut enim laus requirit
voluntarium, ita et meritum. Sed propter hoc quod laus requirit voluntarium in
laudato, ideo unus non laudatur propter actum alterius. Ergo similiter nec unus
alteri mereri potest: et sic Christus nihil nobis meruit.
2. Praeterea, Ezech. 18, 4, dicitur: «Anima quae peccaverit, ipsa morietur».
Ergo eadem ratione anima quae operatur, ipsa praemiabitur; et ita videtur
quod Christus nobis mereri non potuit.
3. Praeterea, Christus non meruit secundum quod Deus, sed secundum quod
homo habens caritatem. Sed unus habens caritatem non meretur alteri nisi ex
congruo, quod non est per se loquendo meritum. Ergo etc..
SED CONTRA, Christus, secundum quod homo, est caput nostrum. Ergo nobis aliquid
influit. Sed non nisi meritorie. Ergo Christus nobis aliquid meruit.
Praeterea, nullus pervenit ad gloriam sine merito. Sed pueri baptizati pervenient
ad gloriam. Ergo cum non perveniant per meritum proprium, pervenient
per meritum Christi; et ita Christus nobis aliquid meruit.
Quaestiuncula II
1. Ulterius. VIDETUR quod non meruit nobis ianuae apertionem. Quia Enoch et
Elias ante Christi Incarnationem in paradisum introierunt. Ergo ante Christum
ianua erat aperta.
2. Praeterea, quicumque meretur paradisum, meretur etiam apertionem ianuae
paradisi. Sed antiqui patres meruerunt paradisum, cum haberent caritatem ita
perfectam sicut et nos, et cum propter paradisum omnia operarentur. Ergo
meruerunt apertionem ianuae paradisi.

Torna all'inizio