ceterorum gladiis viriliter compescerent, aut cum filiis et uxoribus sine mora citissime
cum ipso urbem exirent. Iam enim perparum Herlembaldo resistere maiores poterant.
Nam aliquantis sacerdotibus, si fas est dicere, sub quadam ficta castitate degentibus ut
quibusdam videbatur, populum cotidie incitantibus, et Herlembaldo et Landulfo nec non
Leoprando quasi ad hostes parati universi cotidie unanimiter permanebant. Interea
namque vulgus accenderant actibus vanum, voluntate lubricum, actibus vesanum, obstinatione
gravissimum, ut non plus in occasione contrariorum civium curarent, quam si
Saraceni aut gentiles comprobati fuissent. At ut ego multas et varias orationes diversas
multaque bella civilia, quae Syllae aut Marii vel Catilinae temporibus sufficerent,
caedesque quamplurimas omittam, quae omnia scribere per longum duxi, modo perscribens
in paucis multa comprehendam. Igitur Guido ad ultimum omnes cives partim ob
tutelam sui, aut hostilem paupertatem in maiorum expulsione et sacerdotum substantiis
expellerent, cotidie concurrere videns, et coniurationes non tam private sed publice
die noctuque fieri: ne civitas sui occasione multis cum homicidiis criminose opprimeretur,
tacite cum paucis dixit: Enim animae meae saluti expedit, ut parvo loco contentus
in pace Deo annuente moriar, quam plenus divitiis et honoribus fultus, tantis civibus insidiantibus,
quandoque moriens in infernum cum impiis demergar. Itaque solo contentus
Vergulio, ut alius archiepiscopus honoribus et divitiis fruatur, incessanter operam dabo.
Quo in tempore quidam erat Gottofredus de maiorum ordine, sapiens ac probus sacerdos,
ex nobili et magna prosapia oriundus, qui et ipse populum temporibus constitutis
divinarum Scripturarum alimoniis paulo ante imbuebat. Hunc Guido ad se multis astantibus
nobilibus vocari praecepit, et ignorantibus universis, archiepiscopatum ei anulo et
virga commendavit, affirmans sese ullo modo de eo amplius non intromissurum. Quod
factum Herlembaldum et Arialdum minime latuit. Itaque Herlembaldus nimia indignatione
commotus, quoniam super hoc negotium, ut sibi soli episcopatum refutaret, permultum
ipse laboraverat, sub quadam occasione custodiae intromittens se de omnibus
villis, castellis, munitionibus et redditibus archiepiscopatus, quasi dux fugatis hostibus
omnia haec adversus Gottofredum terribilibus iuramentis,ut nec unum haberet, vellent
nollent, firmaverat. Quin etiam ei in montibus et vallibus resistere et obviare gente
admirabile sataguit. Dum haec agebantur, Gotofredus summo cum honore magnaque
gloria Novariae multis cum suffraganeis consecratus est.
19. (18.) Ea tempestate Alexander dum Ambrosianos sacerdotes quodam zelo iniquo
diffamare et opprimere iniuste disposuit, illi quos ipse sub quandam obedientiam super
eosdem sacerdotes multis cum capitulis animando velud porcos immiserat, illi insidias
fama turpissima pervolante in proximo paraverunt. Unde sapiens Salomon sapientia sibi
a Deo collata dicit: Qui aliis foveam parat, ipse incidit in eam. Venientes namque quidam
suburbani, diversis ac variis dogmatibus irretiti, et Arialdus ipse, et ipse quem
animo prae omnibus diligebat, et aliquantis cum laicis qui Girardi de Monteforti sententiis
fere consentiebant, quos ipse paulo ut filios complexus deosculabatur, ad numerum
fere viginti, cum viderent sese suis machinationibus suisque latratibus aliquid Mediolani
egisse, tanquam pro nichilo habentes, Romam ut apostolicum temptarent omninoque
deprimerent, adierunt. Qui cum in palatio Lateranense convenissent, verbis apertissimis
male diffamare Alexandrum coeperunt, dicentes, ipsum sedem apostolicam invasisse, et
quasi fur et latro non per hostium sed per culmen intrasset, et quod dono Dei habere
debuit, hoc per detestabilem Simoniam adquisivit; unde nullum divinum mysterium celebrare
potest. Itaque nos si populus Romanus voluerit, iudicium quodcumque voluerit vel exegerit,
ut apertum et manifestum, quod de eo asserimus, sine mora appareat, facere paratissimi
sumus. Igitur multi Romani probi sapientes atque discreti haec audientes, qui cum essent
in Italia, et Mediolanum ob regni negotia convenissent, et clandestinam pestem, quam
|
|