Henricus Septimellensis: Elegia

Pag 50


Ubera sic Dario, post verbera, mellea Cyro,
fellea post, nutrix ingeniosa, dedi.
Tu quem fama silet, quem noscit dedecus, iram
obprobriis laceras, obprobriose, meam.
Quidve minas agitas? Reus es pro crimine lese
Maiestatis, et hoc tota propago luet.
Prospice quid facias, nondum perit omne venenum,
et mea vis nondum desinit esse mea. "
" Que peiora potes, meretrix fortuna, noverca
pessima, Medea dirior, Ydra ferox?
Deveni ad nichilum: restans michi spiritus ossa
non habet, in quo nil hec tua probra valent.
Morte nocere putas? Foret hec michi vita salubris:
duplicior mors est morte carere mihi.
Quam letus, quacumque Deus donaverit hora,
suscipiam! Post hanc stercus in ore tuo.
Quid totiens varias sumis, furiosa, figuras?
Nunc alacris rides, nunc lacrimosa gemis,
Florida nunc, nunc sordida; nunc nigra, nunc rubicunda;
Aurea nunc, nunc es sordida facta luto.
Protheus esne? Vagusne movet tua viscera ventus,
vel tua diabolus viscera crebra movet?
Semper es inconstans, vaga mobilis, aspera, ceca,
instabilis, levior, perfida, surda, fera. "
Tunc et subridens: " O quanto pulvere noctis
humane mentis lumina ceca latent!
Nunquid obaudisti: «Sermones ponderet unus


70




75




80




85




90




95
Torna all'inizio