suo praesidio tenebatur, et sociarum belli rerum publicarum oratoribus
illum prosecutis, rediit ad Romanum pontificem cardinalis.
L. Misit item Philippus ad Sfortiam oratores. Quo in vilis oppidi
conventu non potentissimarum modo quatuor illarum, sed reliquarum
Italiae urbium et principum virorum nuntii interfuere, omnibus
ferendam tanti arbitrii sententiam, tamquam rei suae normam cui
temporis futuri accomodarent consilia, expectantibus. Et licet Sfortia
audiendis ac discutiendis, quae proponebantur ab oratoribus, singulis
petitionibus esset attentus, maiori tamen urebatur cura traducendae
uxoris, spe cuius totiens ut ostendimus oblata frustratus,
deludi identidem verebatur. Cumque Blancha Cremonam maximo
cum apparatu venisset, et traductio ipsa apud Caprianam ter quaterque
promissa constitutis non fieret diebus, Philippo faustos caeli
astrorumque horoscopos, ut dicebat, per astrologos subtilius indagante,
creditum est et per universali vulgatum Italiam, has etiam
nuptias haudquaquam aliter quam praeteriti temporis nullatenus
fore veras.
LI. Tandem ad nonum Kalendarum Novembris Sfortia, firmatis
praesidio Cremonae arcibus portisque, et Troilo cum expeditissima
cohorte urbem habente, ad secundum lapidem appropinquavit;
quem secuti sunt et ad militares nuptias deduxerunt equites tria
millia, quibus cataphractis ephippiatisque et lautissimo apparatu
phaleratis serica coccinea ac cremisina sordescerent, eorum plurimis
auro intexta equorum tegmina utrimque a lateribus et a clunibus
tres quatuorve pedes in solum pendula distrahentibus. Prodiit
vero ex urbe, quo horae puncto iusserat astrologus, Blancha
ornatissimis deducentibus Mediolanensium Cremonensiumque puellis,
et in divi Sigismundi sacello stadiis duodecim a Cremona
distante, secundum vota rite nuncupata, divinamque rem ex Christianae
religionis instituto celebratam, per solemnem utriusque
adstipulationem sponsalia sunt firmata. Inde profectus pari cum
uxore gradu Sfortia, ea dedente, Cremonam arcesque accepit.
Octavo postea die, cum renuntiatum esset Pontremulum suis quos
miserat datum esse, rerum publicarum oratores ad pacis constituendae
arbitrium audiendum Cremonam convocari curavit.
|
|