Docens unde formatur? A prima persona praeteriti inperfecti
indicativi modi. Quo modo? Docebam bam in ns fit docens. Docturus
unde? Ab ultimo supino. Quo modo? Doctum doctu addita rus fit
docturus.
Verbum passivum doceor doceris vel docere docetur, et pluraliter
docemur docemini docentur; praeterito imperfecto docebar docebaris
vel docebare docebatur, et pluraliter docebamur docebamini docebantur;
praeterito perfecto doctus sum vel fui es vel fuisti est vel
fuit, et pluraliter docti sumus vel fuimus estis vel fuistis sunt fuerunt
vel fuere; praeterito plusquamperfecto doctus eram vel fueram eras
vel fueras erat vel fuerat, et pluraliter docti eramus vel fueramus eratis
vel fueratis erant vel fuerant; futuro docebor doceberis vel docebere
docebitur, et pluraliter docebimur docebimini docebuntur.
De imperativo. Imperativo modo tempore praesenti ad secundam
et tertiam personam docere doceatur, et pluraliter doceamur doceamini
doceantur; futuro docetor tu docetor ille, et pluraliter doceamur
doceminor docentor.
De optativo. Optativo modo tempore praesenti et praeterito imperfecto
utinam docerer docereris vel docerere doceretur, et pluraliter
utinam doceremur doceremini docerentur; praeterito perfecto et
plusquamperfecto utinam doctus essem vel fuissem esses vel fuisses
esset vel fuisset, et pluraliter utinam docti essemus vel fuissemus essetis
vel fuissetis essent vel fuissent; futuro utinam docear docearis
vel doceare doceatur, et pluraliter utinam doceamur doceamini
doceantur.
De subiunctivo. Subiunctivo modo tempore praesenti cum docear
docearis vel doceare doceatur, et pluraliter cum doc<e>amur doceamini
doceantur; praeterito imperfecto cum docerer docereris vel docerere
doceretur, et pluraliter cum doceremur doceremini docerentur;
praeterito perfecto cum doctus sim vel fuerim sis vel fueris sit
vel fuerit, et pluraliter cum docti simus vel fuerimus sitis vel fueritis
sin<t> vel fuerint; praeterito perfecto et plusquamperfecto cum doctus
essem vel fuissem esses vel fuisses esset vel fuisset, et pluraliter
cum docti essemus vel fuissemus essetis vel fuissetis essent vel fuissent;
futuro cum doctus ero vel fuero eris vel fueris erit vel fuerit, et
pluraliter cum docti erimus vel fuerimus eritis vel fueritis erint vel
fuerint.
De infinitivo. Infinitivo modo numeris et personis tempore praesenti
et praeterito imperfecto doceri, praeterito perfecto et plusquamperfecto
doctum esse vel fuisse, futuro doctum iri.
|
|