X. De rustico et colubro.
Dum niue canet humus, glacies dum sopit aquarum
Cursus, in colubrum turbida seuit hiems;
Hunc uidet, hunc reficit hominis clementia: uentum
Temperat huic tecto, temperat igne gelu.
Ore serit uirus coluber, sic toxicat edem;
Hospes ait colubro: «Non rediturus abi».
Non exit coluber nec uult exire, sed heret
Amplectensque uirum sibila dira mouet.
Reddere gaudet homo nequam pro melle uenenum,
Pro fructu penam, pro pietate dolum.
|
|