non commictit usuram, quia, sic faciendo vendens, non accipit
alienum per contractum usurarium, sed recuperat suum per contractum
usurarium sibi extortum. Alio modo potest contingere
quia aliquis plus vendit ad terminum propter expensas licitas quas
fecit in portatione pannorum et huiusmodi. Et sic non commictit
usuram. Iste enim non vendit rem plus quam valeat propter
spatium temporis, sed iuste iudicat rem plus valere quam alias
valuisset, quia carius sibi constitit propter expensas quas fecit.
Si autem incaute et imprudenter expensas fecisset non posset eas
recuperare. Si vero intentio dampni referatur ad dampnum futurum
etiam hic distinguo, quia hoc potest contingere dupliciter.
Uno modo quia si ego vendo ad statim solvendum, ego damnificabor
quia multi alii vendent ad terminum, quod faciendo impedient
venditionem meam. Et in hoc casu commictit usuram plus
vendens propter terminum, sicut patet ex dictis. Alio modo
potest contingere quia mercatores minus intendunt emptioni, si
non vendatur ad terminum. Et de hoc etiam patet responsio ex
dictis. Sic ergo vendere tempus et similiter vendere mutuatum
cum utroque sit malum de natura sua, quia vendere tempus est vendere
non suum, sed alienum, cum tempus sit commune et similiter
vendere mutuatum est vendere alienum, nulla bona intentione
fieri potest, nec a venditore rei nec ab emptore, nec a creditore
nec a debitore, excusationem aliquam recipere potest quin semper
remaneat peccatum et usura, nec propter bonum commune nec
propter usuras alii datas nec propter expensas inordinatas. Nec
excusatur debitor propter hoc quod solvendo ante terminum,
gravatur et quod ad hoc faciendum ab alio inducitur, quia ex eadem
ratione possent fere omnes usurarii excusari, quorum et aliqui
male libenter alienum mutuant, sed hoc interdum faciunt ut subveniat
amicis vel timore aliquo seu ex alio motivo. Explicit
brevis determinatio secundum fratrem Remigium florentinum
ordinis predicatorum. Super quo diffusiorem tractatum require
ab eodem de peccato usure.
|
|